BismillahirRahmanirRahim
Dergâh kelimesinin anlamı… ‘Gâh’, bir alan veya hane demektir. Örneğin, Namazgâh gibi, namaz kılınan yer demektir. ‘Der’, eşik demektir. Eşikte, bir yerin sınırında, kıyısındasın; neredeyse başka bir yerdesin, tam aradasın. Burada değilsin, orada değilsin, arasındasın. Neredeyse bir sonraki adımı atacaksın. ‘Der’, dervişte olduğu gibi, Derviş, ilahi huzura gitmek üzere eşikte olan kişidir. Yani Dergâh, bu Dünya’dan sonraki aşamayı temsil ediyor. Burası kendi hakikatinle karşılaşmadan önceki yer. İlahi mevcudiyete kavuşmak, Allah (svt)’ya geri dönmek üzere olanların yeri…
Ama Allah (svt)’ya giden yolda bir adım atmak, bu dünyadaki gibi bir adım atmak kadar kolay değildir; Peygamberlerin attığı bir adım, bizim için binlerce yıl alabilir. Bizim yolumuz, peygamberlerin ve evliyaların yoludur. Bu yolda bir sonraki faza geçmek, sevdiğimizle beraber olmak için, geçmemiz gereken birçok aşama var.
Dergâh, senin Rabbinle tanışmaya hazırlandığın yerdir. Rabbinle tanışmak için yapman gereken ilk şey; ölmektir. Dergâhta olmak, ölmeden önce ölmektir. Allah ile buluşmak için buradan geçmen gerekir. Önce nefsini defnetmelisin. Çok fazla istekli olan, arayışta olan, ruhsallığı yüksek olan kişilerin, bedenleri bu dünyadayken, ruhları onları Allah’a doğru çeker. Onlar, ‘Eğer ruhum beni o tarafa çekiyorsa, nefsimin beni diğer tarafa çekmesine izin vermemeliyim.’ der ve nefislerini terbiye etmeye çalışırlar. Kendi benlikleri doğrultusunda değil, esasen ruhlarının istediği şekilde, Allah’ın istekleri doğrultusunda yaşamaya çalışırlar. Öyleyse, nefisleriyle bağlarını keserek, nefislerini defnedeceklerdir. Böylece Allah’ı tanıyacaksın; o zaman ölmeden önce ölmüş olacaksın. Eğer yola nefsinle devam edersen ve ondan vazgeçmezsen, dergâhta olsan bile ya da Kâbe’nin içinde olsan bile bunun sana hiç bir yararı olmayacaktır.
Elhamdülillah, Allah’ın rahmeti, Peygamber Efendimiz (sav)’in, Evliyalar Sultanı ve Şeyhimiz Sahibul Saif’in, Allah onların makamlarını yüceltsin, duası ile çok şükür, bizi Rabbimizle tanışmaya hazırlayan bir Dergâha sahibiz. Eğer dergâhın yoksa dergâhta değilsen, kalbini dergâha koymuyorsan; o zaman kendini keşfetme ve Rabbinle tanışma yolunda bir yıl süren bir yolculuk, senin için belki yüzlerce yıl sürecek. Eğer kalbin dergâhtaysa, fiziksel olarak kalbin dergâha bağlıysa; bir rüzgâr eser; Çin, Hindistan ya da Malezya da bile olsan, bir gün yolculuğun burada sonlanır. Sen uzakta da olsan, kalbin burada olduğu için, aslında yakınsındır.
Dergâha katılmak için ilk adım, yani dergahta yer almaya istekli olan kişi için atılacak ilk adım; samimi olmaktır. Ne istediğin hakkında samimi olmaktır. Allah (svt)’ya samimi bir kul olmak istiyorsan; kul olabilmek için, önce nasıl kul olunacağını öğrenmelisin. Çünkü bizim egomuz; nefsimiz, her zaman kendi liderliğini ilan etmek ister. Nefs, efendisine karşı, Allah’a karşı, efendilik iddia eden tek varlıktır. Allah (svt)’nın önünde, “Sen sensin, ben benim. Sen varsın ben de varım. Sen Allah’sın, bende Allah’ım. Sen İlahsın, bende İlahım.” der. Bu nefs, her birimizin içinde...